Ҳикоя

Лотин алифбосида ёки инглиз тилида ўқиш учун пастга тушинг

"Телеграм"да эронлик бир қиз билан танишиб қолдим. У билан турли мавзулар ҳақида, жумладан, одатларимиз, анъаналаримиз, миллий таомларимиз, мамлакатимиздаги ёшларнинг ҳаёт тарзи тўғрисида тез-тез гаплашиб турамиз ва у ҳар сафар мен билан суҳбатлашиш қизиқарли ҳамда ёқимли экалигини айтади. Тан олишим керакки, у билан суҳбатлашиш менга ҳам завқ бағишлайди. Бироқ мен у қадар киришимли ва одамшинаванда бўлмаганим учун, одатда биринчи бўлиб ёзмайман, шунингдек, кўп ҳам ёзмайман. Шу сабабли, у мени яxши дўст эмасликда, бошқаларга ва уларнинг ҳиссиётларига кўпинча бееътибор эканликда айблайди. Мен эса, салбий деб баҳоланиши мумкин бўлган ушбу xусусият характеримда мавжудлигини ҳеч қачон инкор этмаганман.

Ҳозирга қадар у билан кўплаб ажойиб суҳбатлар қурганмиз. Ва улардан бирини сиз билан бўлишмоқчиман. Ёзишма қуйидагича бўлганди:

У: Макс (У мени Макс деб чақиради)

Мен: Ҳа?

У: Ҳеч нарса.

Мен: Ҳеч нарса?

У: Мм.

Мен: Унда нега мени чақирдинг?

У: Ҳаминжори. Бу форс тилида "Ҳеч нарса учун" дегани.

Ҳикояни эшитганмисан?

Мен: Қайси ҳикояни?

У: Лайли ва Мажнунни биласанми?

Мен: Ҳа, биламан.

У: Ҳикоя улар ҳақида ва нега сени чақирганлигим ҳам ҳикоядаги ҳолатга ўxшаш.

Мен: Аҳа. Унда айтиб бер.

У: Бу жуда қадимдан қолган ҳикоя ва мен буни ота-онамдан эшитганман. Лайли ва Мажнун ёшлигида бир синфда ўқишган. Кунларнинг бирида, дарс пайти ўқитувчи Лайлига савол беради, лекин Лайли савол жавобини билмас эди. Мажнун шивирлаб жавобни Лайлига айтади. Лайли унинг овозини эшитади. Мажнун жавобни бир неча марта такрорлашига қарамай, Лайли ўқитувчига ҳеч нарса демайди. Сўнг ўқитувчи Лайлини жазолайди. Дарсдан сўнг Мажнун Лайлига дейди: "Нега жавобни эшита туриб ўқитувчига айтмадинг?". "Чунки...сенинг овозингни қайта ва қайта эшитишни xоҳладим" - жавоб беради Лайли.

***

"Telegram"da eronlik bir qiz bilan tanishib qoldim. U bilan turli mavzular haqida, jumladan, odatlarimiz, an'analarimiz, milliy taomlarimiz, mamlakatimizdagi yoshlarning hayot tarzi to'g'risida tez-tez gaplashib turamiz va u har safar men bilan suhbatlashish qiziqarli hamda yoqimli ekaligini aytadi. Tan olishim kerakki, u bilan suhbatlashish menga ham zavq bag'ishlaydi. Biroq men u qadar kirishimli va odamshinavanda bo'lmaganim uchun, odatda birinchi bo'lib yozmayman, shuningdek, ko'p ham yozmayman. Shu sababli, u meni yaxshi do'st emaslikda, boshqalarga va ularning hissiyotlariga ko'pincha bee'tibor ekanlikda ayblaydi. Men esa, salbiy deb baholanishi mumkin bo'lgan ushbu xususiyat xarakterimda mavjudligini hech qachon inkor etmaganman.

Hozirga qadar u bilan ko'plab ajoyib suhbatlar qurganmiz. Va ulardan birini siz bilan bo'lishmoqchiman. Yozishma quyidagicha bo'lgandi:

U: Maks (U meni Maks deb chaqiradi)

Men: Ha?

U: Hech narsa.

Men: Hech narsa?

U: Mm.

Men: Unda nega meni chaqirding?

U: Haminjori. Bu fors tilida "Hech narsa uchun" degani. Hikoyani eshitganmisan?

Men: Qaysi hikoyani?

U: Layli va Majnunni bilasanmi?

Men: Ha, bilaman.

U: Hikoya ular haqida va nega seni chaqirganligim ham hikoyadagi holatga o'xshash.

Men: Aha. Unda aytib ber.

U: Bu juda qadimdan qolgan hikoya va men buni ota-onamdan eshitganman. Layli va Majnun yoshligida bir sinfda o'qishgan. Kunlarning birida, dars payti o'qituvchi Layliga savol beradi, lekin Layli savol javobini bilmas edi. Majnun shivirlab javobni Layliga aytadi. Layli uning ovozini eshitadi. Majnun javobni bir necha marta takrorlashiga qaramay, Layli o'qituvchiga hech narsa demaydi. So'ng o'qituvchi Laylini jazolaydi. Darsdan so'ng Majnun Layliga deydi: "Nega javobni eshita turib o'qituvchiga aytmading?". "Chunki...sening ovozingni qayta va qayta eshitishni xohladim" - javob beradi Layli.

***

I got acquainted with a girl from Iran on “Telegram” messenger. We talk about different things such as our traditions, customs, traditional meals, lifestyles of youngsters in our countries and she always says that it is so pleasant and very interesting to chat with me. Admittedly, having talks with her always gives me great pleasure either. However, because I am not a talkative person, usually I do not write first and do not write much. Therefore, sometimes she accuses me that I am not a good friend and do not care about others and their feelings much. I never reject that side of me which can be considered as negative.

We have had brilliant talks that I never forget. Now I am going to share one of them that I found some romantic:

She: Max (She calls me Max)

I: What?

She: Nothing.

I: Nothing?

She: Mm

I: Why did you call then?

She: Haminjori. It means “For nothing” in Persian. Did you hear the story?

I: What story?

She: You know Leyli and Majnon?

I: Yes, I do.

She: The story is about them and connects why I called you.

I: Aha. I can’t wait to hear.

She: That is a story from the old time that my parents told me. Leyli and Majnon studied in the same class. One day the teacher asked Leyli a question but she did not know the answer. Majnon tried to tell Leyli the answer by whispering. Leyli heard his voice. Majnon repeated the answer several times. Although Leyli heard him every time, she did not tell the teacher it. Then, the teacher punished Leyli. After the class, Majnon asked Leyli: “Why didn’t you tell the answer when you heard it?” “Because…I wanted to hear your voice more and more” she answered.