Yangi sahifa

Muallif ruxsatisiz blogpostlardan nusxa ko`chirish hamda saytlar, ijtimoiy tarmoqlar va boshqa yerlarda chop etish, yozib qoldirish ta`qiqlanadi.   

Bugun shaxsiy blogimda yangi sahifa ochdim. Ushbu sahifada nimalarni yozib borishimni ayon qilishdan oldin, ba`zi narsalar haqida aytib o'tmoqchiman.

Bir vaqtlar, maftunkor va yoqimtoy bo'lgan qizni ko'rsam, darhol "sevib" qolaverardim. Men tomonimdan bu tarzda "sevib" qolingan qizlar 50 dan ortiqroq, balki 100 dan ortiqroqdir. Aniq bilmayman. Ularning ko'pchiligi bilan hatto gaplashmaganman ham, bunga o'ta odamoviligim sabab bo'lgan. Ularni shunchaki, "sevganman", xolos. Shu bilan birga, mening bu tarzdagi "sevgim" bir necha oyga, ya'ni boshqa bir yoqimtoy qizni ko'rib qolgunimcha davom etardi. 

Keyinchalik tushundimki, aslida, u qizlarni sevib qolmaganman ekanman. Hissiyotga beriluvchan va ta`sirchan bo'lganligim tufayli, qizlarning go'zalligi meni o'ziga tez jalb qilar va men buni sevgi, deb o'ylab yurar ekanman.  

Bu - qizni emas, go'zallikni sevish edi. Go'zallikni sevish shunday bo'ladi: siz avval go'zallikni ko'rasiz, unga mahliyo bo'lasiz; so'ng undanda maftunkorroq yoki o'zgacharoq go'zallikni uchratasiz va bunisi avvalgisidan ko'ra jozibali tuyuladi; yoqtirib qolasiz, keyin avvalgisining ahamiyati kamayadi. Bu holat tinimsiz davom etaveradi. Bora-bora oldingi go'zalliklarning ko'pchiligi yodingizdan chiqa boshlaydi. 

Qizni sevish esa butunlay boshqa: qiz faqat uning maftunkorligi, go'zalligi uchun sevilmaydi. Bunda uning xarakteri, odob va axloqi, dunyoqarashi, mehri va hissiyotlari, ba`zi beozor ahmoqliklari, noz va injiqliklari hamda boshqa xislatlari ham seviladi. Va to'la ishonch bilan aytamanki, haqiqiy sevgida bu xislatlar tashqi go'zalllikdan anchagina ustun. Har xolda, men uchun shunday.

U paytlarda men shunchalik sodda, qo'polroq qilib aytadigan bo'lsam, shu qadar anqov bo'lgan ekanmanki, har safar boshqasini yoqtirib qolganimda, "Bundan oldin nechtasini yoqtirib qolganman va unutganman. Bunisi ham shundaylardan biri", deb o'ylamas, uni chindan sevib qoldim, deb xayol qilardim. Va navbatdagi "sevgim" haqida doim
o'ylab yurar, unga atab she`rlar yozar hamda ba'zida ruhiy jihatdan qattiq qiynalar edim. Bu mening  tabiatim edi. Tan olaman, hozir ham bu tabiat meni tark etgani yo'q. Lekin avvalgi holatimdan farqli ravishda, hozirda tabiatimni anchagina boshqara bilaman. Bu esa meni har qanday go'zal va maftunkor qizni ko'rganimda, uning ham meni sevib qolishini xohlashdan, bu uchun harakat qilishdan va ruhiy
qiynalishdan xalos qilgan. 

Sizdan  shuni so'raymanki, mening bu tabiatim uchun ayblamang, yomon ko'rmang. Inson qandaydir xususiyatga ega tabiat bilan tug'ilganligi uchun aybdor bo'lmaydi, bu insonning o'ziga bog'liq bo'lgan holat emas. Lekin inson salbiy yoki yoqimsiz natijalar keltiradigan tabiatga ega bo'lib, ushbu tabiatini  boshqara olmasa, uni ayblash va zarur bo'lsa, jazolash ham mumkin. Zero, inson ongli mavjudod va o'z hatti-harakatlarini boshqara olish imkoniyatiga ega. 

Men hissiyotlarga boy bo'lgan bu davrimda, ko`pgina qizlarga atab she`rlar yozganman. She`r qaysi qizga atalgan bo'lsa, she`rda uning ismi yashirilgan bo'lardi. Bundan tashqari, she`rda, iloji boricha, qizning xarakterini ham yoritib o'tishga harakat qilardim. Shu bilan birgalikda, asosiy maqsad qiz ismini she`rda aks ettirish bo'lganligi sababli, she`rlarning ba'zilari mantiqiy izchillikka asoslanmagan holda yozilardi. 

Bunday she`rlar anchagina - 100 dan ortiq. Balki ko'proq hamdir. Bugun blogimda ochgan yangi sahifamda, o'sha she`rlarni birma-bir topib, yozib boraman. Istardimki, she`rlarni o'qiyotganda, ularni haqiqiy muhabbat natijasi emas, yoshlikning o'tkinchi hissiyotlari natijasi, deb tushuning.

Mana bu yerdan she`rlar yozilgan sahifaga o'tishingiz mumkin: http://maqsudxon3.blogspot.jp/